Dag 9: Terug naar Jacksonville, Florida

De wekker gaat, vandaag ga ik de laatste kilometers terug rijden naar Florida. En het zijn er best veel, zo ongeveer 800 kilometer. Maar ik heb de hele dag de tijd en met een uur tijdsverschil, wil ik toch wel zo rond 19:00 in de avond terug in Jacksonville zijn.
Stiekem ben ik best een beetje trots op mezelf dat ik 2700 kilometer (Ik dacht eerst dat het er 2400 waren, maar het zijn er iets meer) in mijn eentje heb gereden door de staten Florida, Alabama, Mississippi, Louisiana en Texas. De heenweg was op het eind erg moeilijk met alle overstromingen, maar de terugweg was gelukkig droog en ging zonder problemen. Net over de staatsgrens van Florida staat een bezoekerscentrum en ik besluit om daar even te stoppen. Ik moet toch naar het toilet en kan dan meteen zien wat daar allemaal te doen is. In het centrum staan rekken en wanden vol met folders en kaarten voor alle gebieden in Florida. Daar moet ik natuurlijk wat van meenemen en kan ik alles eens goed doorlezen. Want vanaf nu ga ik in en rondom Jacksonville de toerist uithangen. Camera mee en mijn sd- kaarten vol maken :)
Vandaag heb ik 3 stops gemaakt en bij de laatste heb ik meteen wat gegeten. Het is al na drieën en ik heb nog geen lunch gehad dus ik kan wel wat gebruiken. Dan op pad voor de laatse 350 kilometer. En je raadt het nooit.... Ik ben net iets voor 19:00 uur weet veilig in mijn slaapkamer in Jacksonville.
Ik heb met heel veel plezier dit avontuur binnen het grote avontuur mogen beleven, ook al waren sommige mensen hier niet gerust op. Maar ik ben nergens bang voor en hou wel van wat avontuur en als er niemand bij je is die je tegen kan houden, dan neem ik dit soort beslissingen. Ik vond het het allemaal waard en ik heb kunnen doen wat ik wilde. En ik heb iemand de tweede beste dagen van zijn leven gegeven, dat zal ik nooit vergeten. Dat is een groot compliment en dat zal ik altijd koesteren. Het waren dagen met een lach en een traan, vele tranen moet ik eigenlijk zeggen, maar ik zal dit nooit vergeten. En Demond ook niet.
Toch ben ik ook wel opgelucht dat ik weer terug ben in Florida en kan ik eindelijk de vrouw des huizes ontmoeten. Ik ontmoet alleen maar lieve mensen en zij, Carmen, is ook al zo aardig. We kletsen even wat en ze vraagt of ik zin heb in koffie. Ik zeg Michel even welterusten en dan ga ik gezellig bij haar zitten. Ik krijg koekjes aangeboden en we kletsen honderduit. Ik voel me hier echt welkom bij deze lieve mensen in huis.
Morgen ga ik nog een keer bij Luther op bezoek en dan ga ik maar eens een soort van planning maken, wanneer ik wat wil gaan doen of bekijken. En ja als je in Florida bent, moet je natuurlijk ook een keer naar het strand. Ik denk dat het verstandig is om dat te doen op de dag dat het het minst heet is :) :)
Maar dat allemaal morgenmiddag, nu eerst de ansichtkaarten schrijven!