Dag 17: Vierde bezoek aan Luther

Ondanks dat Michel zich vanochtend buitengesloten had en ik vanaf hier niets kon doen, zelfs mijn berichtjes kwamen niet aan, heb ik toch een fijne dag gehad. Ook al heb ik mezelf de hele dag afgevraagd of Michel ondertussen weer binnen was gekomen. Maar ik zat in de gevangenis, waar geen mobiel of wat dan ook is toegestaan, dus ik kon tussendoor ook niets checken.
Luther en ik hebben gezellig zitten kletsen, we hebben samen gegeten en zijn ook weer op de foto geweest. Dit keer was er iemand anders om de foto's te maken, maar volgens mij wist deze man niet zo goed wat hij moest doen. Hij bleef maar de handleiding lezen van de camera, maar uiteindelijk is het toch gelukt.
Op een gegeven moment zegt Luther dat hij nooit voor mij zal kunnen koken, maar dat hij nu wel iets ging maken en hij hoopt dat ik het lekker vind. Dus zo gezegd, zo gedaan.....Hij besteld van alles bij het winkeltje en ik laat me verrassen. Dan begint hij met een honeybun, deze snijdt hij in tweeën. Iedere helft gaat in een bakje, daar legt hij een gedeelte van de koek van een chip around ijsje bovenop. Chip around ijs is een blok met ijs en aan de onder- en bovenkant een chocolate chip koekje. Hij neemt vervolgens de bakjes mee naar de magnetron en verwarmt het geheel. Daarna legt hij de rest van het ijs met koek er op. Dit zet hij weer in de magnetron en het verbaast me dat het ijs niet eens helemaal gesmolten is. Vervolgens heeft hij een muesli reep verkruimeld en hij verdeelt de kruimels over de twee bakjes. Ik bekijk dit allemaal en heb geen idee wat het allemaal moet worden en of het wel lekker gaat zijn, maar ik laat hem zijn gang maar gaan. Als laatste gooit hij wat hot bbq pinda's over het geheel in één van de bakjes. Hij proeft even en laat mij daarna ook proeven. Hij vraagt of de pinda's wel lekker zijn en niet te heet voor mij. Ik vind ze lekker zeg ik, dus verdeelt hij de pinda's over beide bakjes en klaar is kees! Ik moet zeggen dat het erg machtig is, maar wel heel erg lekker ook al klinkt dat voor jullie misschien niet zo als je dit zo leest. Ik heb er van genoten en bedank hem voor dit toetje, taartje of wat het ook misschien mocht zijn.
Om vijf voor drie wordt er geroepen dat we nog 5 minuten hebben en afscheid moeten gaan nemen. We zeggen gedag, halen onze foto's op bij de bewakers en ik moet beloven dat ik een e-mail stuur wanneer ik weer veilig op mijn kamer ben aangekomen. Dat zal ik doen en ik zwaai nog even voor de deur geopend wordt en we wij weg moeten uit de ruimte. Op onze weg naar de uitgang, praat ik nog even na met een van de andere vrouwen en er wordt nog op het raam geklopt. De ramen zijn zo donker dat je van buiten niet naar binnen kunt kijken, maar van binnen wel naar buiten. Wij kunnen dus niet zien wie er klopt, zwaaien even en lopen weer verder.
Na alle checks, sta ik weer buiten en ga snel rijden om Michel te kunnen bellen. Bij de gevangenis heb ik geen bereik en geen netwerk dus ik kan pas iets wanneer ik wat verder van de gevangenis ben. Op een gegeven moment komen er weer allerlei berichten binnen, dus kan ik Michel bellen. Hij vertelt me het hele verhaal en ik ben blij te horen dat hij gelukkig weer binnen zit. Ondertussen kom ik aan bij mijn kamer en we bellen nog even tot ik besluit om wat eten te gaan halen. Ik wil de deur uitgaan en Carmen vraagt me wat ik ga doen. Ik zeg haar dat ik wat eten ga halen. Nee, zegt ze, ik ben aan het koken en je kunt met ons mee eten. Ik zeg dat als ze genoeg heeft, ik graag bij ze aanschuif. Ze heeft mij er al bij gerekend dus ze heeft genoeg. Dat laat ik me geen tweede keer zeggen. Een maaltijd van Carmen is zoveel lekkerder dan een burger van de Mcdonalds. We kletsen samen, terwijl zij kookt en we wachten tot haar man thuiskomt van zijn werk.
Het eten was echt heerlijk. Ik vind het zo lief dat ik mee mocht eten en ik heb de laatste weken alleen maar lieve mensen ontmoet.